We coachen wat af
Betteke van Ruler sprak in een interview over de coachende rol van de communicatieprofessional. Dit deed mij denken aan de tekstschrijver als coach.
In de najaarseditie van ‘C’, het vakblad van Logeion – de Nederlandse beroepsorganisatie voor communicatieprofessionals – las ik een mooi interview met Betteke van Ruler. Ofwel de ‘grande dame de la communication’, al vijftig jaar in het vak. Nu emeritus professor die nog steeds boeken publiceert en lezingen geeft. Ze vertelt hoe ze tegen het communicatievak aankijkt anno 2018.
Organisaties coachen
Een van de ontwikkelingen die ze ziet is dat communicatieprofessionals steeds meer een coachende rol op zich nemen. Communicatie is niet meer van ‘ons’ als communicatieprofessionals, maar van de mensen die we begeleiden. Dat vergt een andere manier van optreden. De communicatieprofessional als coach… ik herken me daar wel in en trok het lijntje meteen even door naar de tekstschrijver als coach.
‘Goh, wat fijn!’
Als organisaties bij mij of een van de andere Redactieprofs aankloppen om hen te helpen hun boodschap te verwoorden, is het eerste wat we doen: er eens goed voor gaan zitten en gaan luisteren. Wie zijn jullie precies? Wat willen jullie graag overbrengen? En waarom? Dat levert altijd mooie gesprekken op, en regelmatig de reactie: ‘Goh, wat fijn om alles weer eens van een afstandje te bekijken!’.
Voor je ‘t weet de diepte in
En dan de interviews die je voert. Voor een mooi artikel in een magazine bijvoorbeeld, een profieltekst, een visieverhaal of ander statement. Na een korte introductie van mijzelf en het doel van het gesprek, start ik graag altijd met een persoonlijke noot. Wie heb ik tegenover me zitten, of wie heb ik precies aan de lijn? ‘Hoe lang werk je hier eigenlijk al?’ ‘Wat maakt je werk voor jou zo leuk?’ Notitieblok nog dicht. Gewoon verkennen en luisteren. Ook dat levert altijd mooie verhalen op, die vaak al snel de diepte in gaan. En dan gaat dat notitieblok natuurlijk wél open.
Mooi vak
Persoonlijke ontboezemingen. Dilemma’s binnen organisaties. Een luisterend oor bieden kan van alles omhoog brengen. En nee, dat komt vaak niet eens in je tekst terug en dat hoeft ook niet. Het geeft de juiste context, of het zorgt ervoor dat je samen snel tot de essentie komt. Zodat ik dat ook kan doen in mijn teksten. Mooi vak is het toch. Coachen. Of ik bedoel, schrijven.
Ook behoefte aan een luisterend oor? Neem voor een diepte-interview, een DNA-sessie of gewoon een vrijblijvend kennismakingsgesprek contact op met een van de Redactieprofs.
Dat is nou precies wat ik zo leuk vind! Ik krijg er vleugels van. Vandaag mocht ik Arjan Kooman interviewen, eigenaar van Kooman’s Poppentheater in Den Haag, het kleinste vaste thuistheater van NL. Alle voorstellingen en liedjes schrijft hij zelf, de poppen maakt hij zelf en de muziek schrijft broer Joost. Met de paplepel ingegoten; hun vader begon het theater in 1960. Nu nog uitwerken, zin in!
Dat is nou precies wat ik zo leuk vind! Ik krijg er vleugels van. Vandaag mocht ik Arjan Kooman interviewen, eigenaar van Kooman’s Poppentheater in Den Haag, het kleinste vaste thuistheater van NL. Alle voorstellingen en liedjes schrijft hij zelf, de poppen maakt hij zelf en de muziek schrijft broer Joost. Met de paplepel ingegoten; hun vader begon het theater in 1960. Nu nog uitwerken, zin in!