Vertel het aan jouw verre oom of tante!

“Hee Esther, jij kunt toch goed schrijven? Kan jij niet even iets voor me op papier zetten?” Wat meestal volgt is een tussenvorm. De collega die het vraagt, geeft een voorzetje en ik maak er een lopend geheel van. Negen van de tien keer gebeurt er dan iets grappigs. We gaan zo’n twintig jaar terug in de tijd en schieten minstens twee standen omhoog.

Ik weet niet precies wat het is, maar als mensen iets moeten schrijven, gebruiken ze vaak enorm ouderwetse woorden en komt er iets deftigs over hen. Ineens lijken ze vooral veel moeilijke woorden te moeten gebruiken om iets heel simpels te willen zeggen. Ze ‘zijn werkzaam voor’ een bedrijf in plaats van dat ‘ze werken bij’ de gemeente. Iets wordt een unieke belevenis, terwijl ze normaal zouden zeggen dat ze het leuk vinden.

De reactie op mijn werk is een variatie van de zin ‘Dat heb je goed herschreven. Dat is precies zoals ik het bedoel. Hoe doe je dat toch?’ Natuurlijk geef ik dan niet het hele geheim van deze taalsmid prijs. Ik heb wel de reputatie van ‘goede schrijver’ hoog te houden. Maar ik geef altijd dezelfde tip voor hun volgende schrijfwerk: ‘doe alsof je jouw verhaal op een familiefeestje aan jouw oom of tante vertelt en schrijf het precies op zoals je het dan zou zeggen.’ Dat scheelt al zoveel lange zinnen en ouderwetse en ingewikkelde taal, dat iedereen wel een acceptabel stukje moet kunnen schrijven. Tenminste, als de oom of tante in kwestie geen blauw bloed heeft…

Op zoek naar een tekstschrijver die precies schrijft wat jij bedoelt? Bel een Redactieprof.